تقریبا هر روز با تاکسی می‌رفتم سر کار چون انرژی روشهای دیگه رسیدن به مقصد رو نداشتم و خیلی همه کسانی که من رو رسوندن تا امروز محترم بودن و به همشون ده تا ستاره دادم و اکلیلی شدم. یکیشون که همایون شجریان هم گذاشته بود و یه دونه دیگه موسیقی بی‌کلام و واقعا همگی با ادب بودن امروز یهو یه آدمی به پستم خورد که قشنگ کل مسیر رو بحث‌کرد سر این که من اشتباهی لوکیشن رو دو سانت اون طرف تر زده بودم... حتی دلم نمی‌خواست امتیاز کم بهش بدم اصلا دلم می‌خواست همچین تجربه‌ای از ذهنم پاک بشه انگاری نبوده...

پ.ن: یه نقد اساسی هم از جانب یکی دیگه بهم وارد شد که می‌خوام به حرفش گوش کنم.اصلا هاج و واج موندم تو این زندگی...