درست انگار وسط بیابان تک و تنها ایستادهام و نمیدونم مسیر از کدوم طرفه. انگار اسیر توفان شنم و هیچ جایی رو نمیبینم. آینده خاصی رو نمیتونم تجسم کنم و جرات خواستن هیچ چیزی رو ندارم.