تا ساعت ده و نیم خواب بودم و بابام به جای خوردن صبحانه رفته خورش قیمه تو یخچال رو خورده. پا شدم از اسنپ فود آش رشته سفارش دادم. لباسها رو جمع کردم از روی رخت آویز و یه سر به حیاط زدم که غرق گل شده. پیشی بی‌تربیت هم یه ذره پنجولم زد ولی بی‌خیال شد و‌گرفت خوابید. باید برم دندان پزشکی و از این گریزی نیست. خیلی این روزها کسلم . وقتی خوابم می‌گیره قشنگ مرحله به مرحله چشمام خوب میشه. آخرین مرحله بیدار شدن هم عضلات حلقوی دور چشمه! همه همین جورن یا فقط منم که بیدار میشم و منتظر میشم چشمم بیدار بشه؟:)

پ.ن.۱:

می‌دونستید مونته لوکاست ناپایداری خلقی میده و افکار خودکشی رو افزایش میده؟ بلک باکس وارنینگ آمریکاییشه ایضا راکوتان ولی بلک باکس نداره.

پ.ن.۲: من بودم یه دکمه تو بلاگ اختراع می‌کردم که مثلا وقتی من به ذهنم نمی‌رسه کامنت بذارم تو وبلاگتون مثل امضای دیجیتالی نشون بده پستتون رو خوندم و روم اثر داشت مثلا. خدا شاهده جون ندارم کامنت بذارم. 

پ.ن.۳: گاهی هم آدمی زیادی بها میده به کسی که بود و نبودت براش زیاد فرقی نداره.

پ.ن.۴: این جمله دکتر حمیدپور رو قاب بگیرید بزنید به دیوار : هر جا تراپیست بیشتر از درمانجو ( زیباجو نه ها :)) تلاش کرد بدونید دو تا بیمار وجود داره. 

تا درودی دیگر بدرود