راستش را بخواهی بعضی از اسامی را باید فراموش کرد. مثلا این آدمی که بیست سال پیش فلان جا باهاش همکار بودی و دیگه نیستی را لازم‌نیست با جزئیات به خاطر بیاری. اجازه داری بعضی جزئیات را به یاد نیاری و هیچ کدوم اینها ایرادی نداره. اما این لحظه رو‌باید به قشنگ‌ترین شیوه ممکن زندگی کنی…
پی نبشت: گفت هر دارو که ایشان کرده‌اند ؛ آن عمارت نیست ویران کرده‌اند. بی خبر بودند از حال درون استعیذالله ممایفترون…
فکر کنم فراموش‌کاریم زیاده :(
شاید لازمه این جهان پر از استرس باشه