به نظرم هر ایرانی یه پشت نیسان شعرنویس درون داره که اون رو وادار می‌کنه توی بیو بنویسه:
و خدایی که به شدت کافیست. ( در واقع منظورش اینه که خیلی خسته و تنهاست.)
خدا بسازه سلطان محمود خر کیه.( حتما به یکی از همکاراشه که مقامش بالاتره.)
هر چه با اصالت‌تر باوفاتر( طبیعتا خودش رو بااصالت‌تر می‌دونه)
پرواز را به خاطر بسپار
هرچه مطلوب دلت هست همان کن
و ….
کم مونده بنویسن سلطان غم مادر
دارم فکر می‌کنم پشت نیسان دلم چی بنویسم
خدایی که به شدت کافیست. اینو یه بار نوشتم.
یاد یکسری از اطرافیان افتادم، با استوری تیکه میندازن. عمه و عروسش با استوری دعوا می کنن :/ اصلا خوشایند نیست.
خیلی عالم جالبیه. اعتراف می‌کنم گاهی فقط بیوهای کانتکتهام‌رو‌می‌خونم و‌به ابعاد مختلف شخصیتشون پی می‌برم یا حدس می‌زنم.