با چون منی به غیر محبت روا نبود

گاهی اوقات فکر آدم میره پیش اونهایی که می‌شناخته و‌دوست می‌داشته و مجبور شده به خاطر رفتارهاشون از دوست داشتن اونها چشم پوشی کنه. این جور وقتها فکر برام به قدری واقعی میشه که سریعا رو‌می‌گردونم انگار اون آدم جلوی چشمهام باشه،حس می‌کنم خیلی از بیمارام از من ساختار روانشناختی سازمان یافته تر و مقاوم‌تری دارند.