الان که خوب فکر میکنم از این که این راه رو در زندگی انتخاب کردم هیچ پشیمون نیستم. طاقت مراحل پیچیده زندگی معمول بقیه رو نداشتم. این همه فضای شخصی که من طلب میکنم رو تو هیچ نوع زندگی دیگه نمیتونستم به دست بیارم. اون چیزایی که سر جاش نیست رو هم مرتب میکنم.
پ.ن:
جدی وقتی نذاشتن فریدون فروغی آواز بخونه چی کار کرده؟ مثل اینه که به پرنده بگن نپر
پ.ن.۲: دیشب واقعا خوابهای بدی میدیدم، مثل خواب تو جنگ بودن و تیر خوردن و مردن و اینا ولی درست یادم نمیاد صبح که بلند شدم تموم تنم درد میکرد هر چی فکر میکنم هیچ اضطراب خاصی دیروز نداشتم.
آره این احوال و احساسات برای همه پیش میاد
درسته
پس به خودتون اومدین بعد از ناامیدی
خدا رو شکر
دیگه آدمی همینه