این آزمون ارتقا هم از اون آزمونهای الکی اعصاب خرد‌کنه که فقط برای برچسب زدن به دستیاران پزشکی استفاده میشه و جز این که محرک خودکشی‌های تکانشی باشه خاصیت دیگه‌ای ازش دیده نشده. امیدوارم رزیدنتهای خوشگلمون امسال با این باور که قرار نیست هیچی بشه و نمره ارتقا رو بعدا حتی یادشونم نمیاد بتونن راحت بگذرونن. هر چند خودم همه‌اش استرس این رو داشتم که شین خبیث و سانی ازم بیشتر بشن یا سال پایینا ولی حس می‌کنم همه این استرسها از طرف بخش و اتندونگها !!! بهمون القا می‌شد…
ما پرستاری ها موقع ورود به بیمارستان آزمون آسکی داریم که پروسیجر های عملی را تو آزمایشگاه مهارت های پرستاری امتحان می دیم.همه دانشجویان وحشت زده اند و دست شون می لرزه موقع انجام پروسیجر مثلا سوند زدن یا تزریقات یا پانسمان یا احیا ماکت.من بهشون می گفتم از بس پرستاران بخش به دانشکده نق زده اند اینا را از نظر تئوری پروار کرده اید ولی از نظر عملی میلنگند ما آزمون می گیریم تا به اونا انعکاس دهیم نمره قبولی با امتیاز بالا دارد و از خودمان به عنوان عضو آموزشی دفاع کنیم و شما نگرانی نداشته باش .ولی دانشجو وحشت زدگی خود را دارد و دلداری ما اثر ندارد.از بس ما به یاد گرفته هاشون نمره نداده ایم و از نیاموخته هاشون ایراد گرفته ایم.من به عنوان یک پرستار همه کارهای عملی را در بین مردم آموختم در اثر تکرار و تمرین .نه در دوره تحصیل.
بله آسکی و مصاحبه در پزشکی هم به کرات هست و به نظرمن هم کاری عبث و بیهوده است چون شما بلد نباشی مشخص و تابلوئه و راه فراری نداره ضمن این که در پزشکی کسی اصلا مهارت عملی رو تدریس نمی‌کنه بلکه به ما می‌گفتند برو تو بخش از فلانی خون بگیر ما هم از این و اون می‌پرسیدیمذو یاد می‌گرفتیم
ولی من فقط میخواستم نیفتم..نمره بقیه هم واسم مهم نبود
بخش که توکسیک نباشه نرمالش اینه که آدم فقط ترس پاس شدن داشته باشه ما می‌ترسیدیم یکی ازمون سر کنه از فرداش اتند باهامون سرد برخورد کنه
واقعا همش یه جو روانی بد درست میکنن
انقد بد سوال داده بودن که حد نداره
یه سری عقده ای روانی
تازه جواب اعلام کردنشون از اونم دیوونه‌تره