خر گمشده‌ای بر او‌ گذر کرد از گمشده خودش خبر کرد...

آیا تا کنون دیدید کسی بعد از جلسه سایکوتراپی خودش خوابش بگیره و نتونه دیگه بیدار بشه تا ۴ ساعت؟ اگر ندیدید اون منم.

پ.ن:

عزیزان دل برادر *

الان دیدم در افراد تروما زده مصرف گلوکز مغز به شدت و طولانی مدت افزایش پیدا می‌کنه و شاید دلیل خواب آلودگی بعد از تراپی هم همین باشه.

* من به دلیل مارمولک درون این جوری خطابتون می‌کنم...

قصدم فقط …

اگر خواستید رسما به غرقاب بدبختی  و فلاکت غوطه ور شوید شماره همراه مطب را به مراجعان بدهید تا اگر سوالی داشتند از شما بپرسند. یعنی رسما روزی ۱۰ تا ویزیت رایگان می‌زنم و شبانه روز دارم پیامک جواب میدم.امروز دیگه یکی فکر کرده منشی شماره خصوصی خودش رو‌ داده پیامک خواستگاری فرستاده براش :)))))))

پ.ن:

هر کس بهتون پیام داد قصدم مزاحمت نیست نود درصد مطمئن باشید مزاحمه

شعر هم خوب بود و شاعر بودن درد نبود

تو این سالهایی که از عمرم گذشت فهمیدم که رها کردن راهی که در اون اشتیاقت شعله‌وره و در عوض طی کردن گذرگاهی که همه قبل از تو رفتن و مسیر امنیه ولی تو شوقی به گذر از اون مسیر نداری رفته رفته تو رو خسته و غمگین و تلخ و تنها می‌کنه. گاهی وقتا هم لازمه تو کسی باشی که بلد راه بشه و جاده‌ امنی بسازه برای اونایی که اون قدر  در وجودشون اشتیاق نیست.

این تطاول که کشید از غم هجران بلبل

با این که دیگه تاب و توان دوست داشتن رو در وجود خودم نمی‌بینم باید بگم که اعتراف می‌کنم که هیچ لذتی در همه حیات با دوست داشتن کسی یا چیزی با نهایت شوق و انتظار برابری نمی‌کنه. شاید همه تلخیها و رنجهای زندگی در برابر اون لحظه‌ای که در تخدیر عشق به سر می‌بری هیچ باشه. 

هر غمی کو گرد ما گردید شد در خون خویش را شاید برای همین گفته‌اند

بر زورق شکسته منم ای ناخدای عالم

تا حالا فکر کرده‌اید این کشتی‌ کوچولوهای داخل بطری به کجا سفر می‌کنند؟ حس می‌کنم ناخدای یکی از این کشتی‌ها هستم.

برادر فلوبر گفته تنها راه تحمل زندگی ، غرق شدن در ادبیات است که همون عیش مدامه ...

عیش مدام دارید؟ عیش مدام من رو ندیده‌اید؟ 

یه غمی نشست توی دلم نوشته‌های سال ۹۰ تا ۹۶ خودم رو خوندم. من در اون زمان می‌تونستم هر چیزی باشم.‌..